Viaxamos ao Courel para coñecer iniciativas sobre paisaxe, patrimonio e cultura

O Curso trata de posibilitar o coñecemento directo de diversos contextos culturais. A través das experiencias que o equipo docente, composto por profesionais de diversas áreas de especialización e contornas de traballo, comparte nas aulas. Pero tamén a través de visitas que facilitan o contacto con esas realidades .

Nesta ocasión, un convite da Fundación Uxío Novoneyra levounos ata o Courel. Cunha primeira parada na súa Estación Científica. Nela puidemos coñecer o MOOC sobre xestión creativa do patrimonio e a paisaxe rural desenvolto por varias entidades, entre elas a propia fundación.

O noso anfitrión, Uxío Novo, falounos tamén do Courel como espazo literario. E o paisaxista Pedro Calaza falounos da importancia de entender a paisaxe para poder valorar mellor a súa importancia.

De Seoane a Parada

A visita permitiunos coñecer Seoane do Courel, onde tivemos ocasión de gozar dunha noite cultural no pub Hydra, que contou con Leo de Matamá. E, ao día seguinte, dunha visita á ferrería Locay, no seu momento a hidráulica máis grande do Estado.

Tamén dun percorrido a pé dende a ferrería ata Parada, no que descubrimos cuestións moi  interesantes. Como, por exemplo, a relación entre a explotación do ferro na serra e a existencia dos soutos.

No corazón da fundación Novoneyra

Na aldea de Parada, a máis chá do Courel e referenciada mesmo no famoso mapa de Domingo Fontán, atópase a Fundación Uxío Novoneyra. A que foi casa do poeta é hoxe un espazo museístico e de nacemento e xestión de diversos proxectos culturais. Un lugar no que conflúen cultura, patrimonio e memoria. Escenario do Festival dos Eidos, é tamén fogar.

Percorrelo da man de Uxío Novo, gozar dos seus coñecementos, da súa memoria e da súa arte para recitar, foi para todas nós un agasallo incrible. Moitísimas grazas! 😊

Courel dos tesos cumes que ollan de lonxe!

Eiquí síntese ben o pouco que é un home…

HEIN d’ir o Pía Páxaro i a Boca do Faro

deitarme na Campa da Lucenza nun claro.

Hein d’ir á Devesa da Rogueira i a Donís

ó Rebolo á Pinza i ó Chao dos Carrís.

Hein d’ir a Lousada i a Pacios do Señor

a Santalla a Veiga de Forcas i a Fonlor.

Hein d’ir ó Cebreiro pasar por Liñares

rubir ó Iribio a Cervantes i a Ancares

Hein d’ir a Cido i a Castro de Brío

baixar i andar pola aurela do río.

Hein d’ir a Céramo cruzal’o Faro i entón

debrocar pra baixo cara Oéncia e León.

Hein d’ir a Vales i a Pena da Airexa

i a un eido solo onde ninguén me vexa.

(Os Eidos, Uxío Novoneyra)