Visita ao Auditorio de Galicia e Historia das políticas culturais en Galicia, con Encarna Lago e Héctor Pose
Por Leticia Rey Novo
A primeira hora, visitamos o Auditorio de Galicia da man de Xaquín López, director xerente do Auditorio quen nos falou da xestión cultural do mesmo.
O Auditorio de Galicia foi construído como un palacio de congresos e exposicións no ano 89, período no que se comezaban a impulsar as políticas culturais. Inicialmente, para xestionar as súas áreas, o Concello de Santiago creou un organismo autónomo con orzamento propio. Os inicios foron destacables pero a raíz da crise o Auditorio viuse afectado por unha orde da Unión Europea (2011) que perseguía un maior control sobre os organismos autónomos, o que provocou unha redución na autonomía da súa xestión.
Dende o ano 2004, o auditorio é o xestor do 90% da programación cultural do Concello de Santiago. Para levala a cabo contan:
- Recursos humanos: o seu equipo de traballo está formado por 16 persoas que traballan en colaboración co equipo da Concellería de Cultura do Concello de Santiago (destacouse que tres profesionais exercen as funcións de xestores/as culturais).
- Orzamento anual: 2.500.000 €, dos cales para actividades culturais van adicados 600.000 e case o 50% (300.000 €) van destinados aos dous grandes festivais de cinema: Curtocircuíto e Cineuropa.
Xaquín falounos aquí do modelo de financiamento ideal para el; sería o financiamento por 3 vías, ao 33% cada unha: patrocinios, ingresos propios y achegas públicas.
Falamos dos aspectos positivos e negativos de traballar como xestores culturais. Nos aspectos negativos Xaquin destacou a dedicación case exclusiva, a non diferenciación entre a vida persoal e o traballo, o que conleva un nivel de implicación persoal moi alto. Falamos tamén do aspecto económico, do descenso do gasto en cultura o que levou á precarización dos profesionais, descenso dos cachés, etc. De feito, se collemos datos estatísticos oficiais; dende o ano 2009 ata o 2017 houbo un descenso de case o 50% en gasto dedicado a cultura. Outro aspecto negativo é o modelo de política cultural pouco axeitado, non adaptado ao contexto xa que vén dos anos 80. Destacou tamén as diferenzas á hora de entender o procedemento administrativo; non habendo un procedemento normalizado; cada concello fai de forma diferente. E xa por último, destacou a dificultade de avaliar, dada a escasez de tempo para afrontar esta tarefa necesaria.). Entre os aspectos positivos destacou que é un sector moi gratificante, con moitas recompensas.
Rematada esta visita regresamos para a Facultade de Económicas para realizar unha mesa redonda con Encarna Lago e Héctor Pose. Empezou falando Encarna Lago, xerente da Rese Museística Provincial de Lugo, que creou un modelo de xestión galardoado con diversos premios, converténdose en todo un referente. Falounos de 3 etapas nas políticas culturais:
–1º etapa (ano 82) de políticas culturais pechadas, onde a Administración xestionaba de forma unilateral, carecíase de planificación previa e apoiábase en estruturas de traballo xerarquizado.
–2º etapa, de políticas culturais participativas, onde a Administración escoita á sociedade na programación das políticas culturais, mellora a planificación e vertebración en diferentes sectores, e rómpense coas estruturas xerarquizadas.
–3º etapa de políticas culturais de autoxestión onde ante o descenso nos orzamentos adicados a proxectos culturais, a cidadanía e os xestores/as culturais toman a iniciativa.
Despois tocoulle a quenda a Héctor Pose, psicopedagogo, profesor da Universidade da Coruña e impulsor do proxecto Interea. Antes de nada aclarou que todas as xeneralizacións son inxustas, pero son observacións que fixo el dende os anos 90 e que atinan moito coa realidade.
- Enfoque cada vez menos sociocultural e máis como un empresariado cultural.
- Programar e programar en solitario fronte ao posibilitar oportunidades con outros axentes.
- Quebra entre as decisións políticas e o coñecemento. A moita burocracia lastra a experimentación. Falta creatividade e innovación.
- Excesiva trivialización: a cultura como espectáculo e propia do tempo libre.
- Cultura non so é patrimonio herdado e as belas artes.
- Moi feble interdependencia entre políticas culturais e socioeducativas.
- Preocupante inexistencia de plataformas de participación social vinculantes.
- Falta máis visión supramunicipal e sobra institucional.
- Intervalo electoral como referente temporal omnipresente.
- Equipamentos de proximidade con tradicionais modos de xestión nada acordes cos hábitos actuais.
- Apenas se empregan instrumentos de planificación estratéxica e de avaliación (Axenda 21 da Cultura)
Héctor considera que outra acción é posible e para iso destacou os seguintes programas, a modo de boas prácticas: Plan de Lectura de Oleiros, Festival Internacional Outono de Teatro de Carballo (FIOT), Interea (2001-2009), Casa da Xuventude de Ourense e Co-Lab, Laboratorio Cidadán da Coruña.
Trackbacks & Pingbacks
[…] al Auditorio de Galicia, en una visita tras la que tuvo lugaruna conversación abierta sobre la historia de las políticas culturales en Galicia; también al Consello da Cultura Galega, donde, además de conocer la institución, se habló de […]
[…] nesta edición ao Auditorio de Galicia, nunha visita trala que tivo lugar unha conversa aberta sobre a historia das políticas culturais en Galicia; tamén ao Consello da Cultura Galega, onde, ademais de coñecer a […]
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!